Australië deel 2 door Erik

Beste volgers,

Na een hele tijd niks meer van mij gehoord te hebben, ga ik verder met het schrijven van mijn reisverslagen. Ik zal beginnen met het verslag over het tweede gedeelte van mijn tijd in Australië, waarbij ik samen Harrie en mijn ouders gereisd heb. Veel leesplezier:

7 februari was voor mij de dag dat ik eindelijk mijn ouders weer een knuffel kon geven na ze ruim vier maanden niet gezien te hebben. Om de spanning voor hen nog een beetje op te bouwen, hadden Harrie en ik een list bedacht. We hadden namelijk verzonnen dat wij met onze huurauto een parkeerboete hadden gekregen (was ook zo, maar deze was allang kwijtgescholden wegens foutieve beschuldigingen). Toch mijn ouders wijs gemaakt dat deze boete bij het overheidsgebouw in Brisbane moest worden aangevochten. En ja, het tijdstip was helaas net gelijk aan de aankomsttijd van het vliegtuig van Frans & Veronique...

Gelukkig trapte zij er bij de uitleg volledig in en wij hadden al genoeg voorpret. Vanaf Suus haar appartement (nogmaals bedankt voor de toptijd!!!) zijn wij 's middags naar het vliegveld vertrokken. Nadat we ons "plan the attack" hadden doorgenomen (Harrie zou het ontvangst filmen vanaf een bovenverdieping), hebben we onze plekken ingenomen. Na lang wachten kon ik mijn ouders eindelijk op de camera zien, wat betekende dat ze elk moment door de deuropening konden komen. Mijn incognito verschijning maakte de spanning niet minder, heel apart om zenuwachtig te zijn om je eigen ouders weer te zien... Nadat ze mij gepasseerd waren, heb ik mijn vermomming afgedaan en hun geroepen. De reactie blijft legendarisch en ik denk dat de beveiliging van het vliegveld nog steeds van een terroristische actie uitgaan... Met de woorden: 'herken je je eigen zoon niet eens meer na vier maanden', sprongen mijn ouders me in de armen (de beelden hiervan zijn in goed overleg te zien op de Sparrenhof in Malden). Een erg speciaal en emotioneel moment volgde. Ook cameraman Harrie sloot vervolgens aan en toen zijn we met zijn vieren in een taxi naar het hotel gestapt. Na via de lokale catamaran-taxi heerlijk in het centrum gegeten te hebben, waren we allen toe aan wat nachtrust.

De volgende dag zijn we de camper gaan ophalen. Na lang gewacht te hebben, het betrof immers een Duitse medewerksters (gelukkig was ze wel vriendelijk), mocht ik dan eindelijk het spits afbijten en met zo'n grote bak de weg op. Aan het links rijden was ik al gewend en het ging me vrij goed af. Vervolgens zijn we vertrokken naar een nicht van mama, Wilma. Zij woont in de buurt van een prachtig strandlijn, Coolum Beach. Bij Wilma hebben we een erg gezellige tijd gehad met interessante en religieuze gesprekken. Nogmaals bedankt voor je gastvrijheid Wilma en tot in Holland!

De dag erna hebben we met zijn vijven het luxueuze stadje Noosa Heads bezocht. Ondanks dat het weer wat minder was, was het goed toeven. Zoals altijd wanneer je met vrouwen op stap gaat, moesten de mannen voor verschillende modezaken wachten. En uiteindelijk mee naar binnen om te betalen... Toen de economie van Noosa weer een flinke boost had gekregen, hebben we afscheid genomen van Wilma en zijn we in richting terug gereden naar Hervey Bay. Hier wachtten een driedaagse tour naar het wereldberoemde Fraser Island op ons.

Na 's ochtends vroeg uitleg gehad te hebben over de vierwiel aangedreven jeep waar we het eiland mee gingen verkennen, was ik weer degene die het spits mocht afbijten om als eerst te mogen rijden. Gelukkig kende de rest van de groep mijn rijeigenschappen nog niet en hielde mijn ouders en Harrie wijselijk hun mond haha! Na rustig de jeep op de ferry gereden te hebben, verleende het mulle eilandzand zich prima om de 4WD kwaliteiten van deze auto optimaal te testen...

Fraser Islands is het grootste zandeiland op aarde met indrukwekkende heldere meren, groene jungles en dingo's. Dit zijn wilde honden die groepen mensen in principe niet aanvallen. Toen ik echter samen met een jongedame uit onze groep een stuk ging joggen, hebben we toch maar even een stok als wapen in de hand gepakt nadat we omsingeld waren door een groep dingo's op het strand. Anders was de zee onze enige redding geweest haha!
Met het hoogtepunt 'Lake McKenzie' (lichtblauw/groen helder meer omgeven door parelwit zand) als afsluiting, hebben wij die fantastische dagen op Fraser gehad, waar we gezellige mensen hebben leren kennen. Of Fritz, onze Duitse tourgids, ook zo positief over dit tripje was, durf ik niet met zekerheid te zeggen...

Vanuit Fraser Island zijn we aan onze tocht richting Sydney begonnen. Onze eerste stop was bij het natuurgebied van Springbrook. Harrie en ik waren hier al een keer eerder geweest en hadden een prachtig uitzicht kunnen bewonderen. Bij terugkomst met mijn ouders was het helaas zo bewolkt dat er niks van dit uitzicht te zien was. Vandaar dat we dezelfde dag nog zijn doorgereden naar Kirra Beach. Harrie checkte in, Frans & Veronique gingen een wandeling maken en ik heb het diner bereid.

De volgende dag zijn we naar Byron Bay gereisd. Door topdrukte in dit gezellige dorpje was het in het begin lastig een camping te vinden. Uiteindelijk hebben we camping gevonden net iets buiten Byron Bay. Vanuit de camping zijn we richting het oostelijkste punt van Australië gereden, wat op een heuvel van Byron Bay ligt. Onderaan een grote, witte vuurtoren kijk je uit over een prachtige kustlijn. Het is een aardige wandeling om bij dit punt uit te komen, dus daar had met name de oudere generatie wat moeite mee...
Ook hebben we fietsen gehuurd. Frans & Veronique maakte hier overdag mooie tochten mee, terwijl Harrie en ik deze fietsen in de avond gebruikten om bij het nachtleven van Byron Bay uit te komen.

Na een gezellige stapavond met een Australische vriendinnengroep zijn we zondagmorgen 16 februari richting Coffs Harbour vertrokken. Nadat we een camping aan het strand hadden gevonden, zijn we naar het centrum gelopen. Hier bij een leuk Italiaans restaurantje uitgekomen, waar we heerlijk gegeten en gedronken hebben.
De volgende morgen zijn we naar Port Macquarie gereden. Veronique en Harrie trokken erop uit om een flinke wandeling te maken terwijl Frans en ik ons vermaakt hebben rondom de camper.
In Port Macquarie was dichtbij onze camping een koala ziekenhuis. Omdat deze beestjes maar moeilijk in de natuur te spotten zijn, zijn we hier een kijkje gaan nemen. Echt grappige en schattige dieren om te bekijken en het was mooi om te zien hoe goed ze hier verzorgd werden. Om de familie Klaassen op latere leeftijd nog uit te breiden, hebben we een koala geadopteerd. Koala Kayleigh is voor de rest van haar leven uit de financiële zorgen haha!

Toen was het tijd om verder te reizen naar Soldiers Point. Hier hebben we op een prachtige camping gestaan die van alle gemakken voorzien was. Nadat Harrie en ik ons eerst prima vermaakt hadden in het zwembad, heb ik samen met Frans een heerlijke maaltijd klaargemaakt. Het weer was zo goed dat we nog lang van deze mooie avond hebben kunnen genieten.

Woensdag 19 februari zijn we via de jachthaven van Soldiers Point naar Nelson Bay gereden. Hier kon je een wandeltocht tegen een berg op maken. Na een pittige wandeling bereikten we de top van de berg. Dit gaf een schitterend uitzicht over de verschillende baaien van Nelson Bay, echt een topplek! Frans was beneden bij de camper blijven wachten, maar kon via Skype toch meegenieten van de omgeving.
Dezelfde middag zijn we nog doorgereden naar één van de natuurlijke hoogtepunten van de reis, namelijk de Blue Mountains. Aan de voet van dit natuurgebied hebben we in het plaatsje Katoomba een camping gevonden. Hier kwam 's avonds de pizzakoerier ons eten brengen.
Vanwege de goede ligging konden we de volgende ochtend al lopend naar de eerste attracties van de Blue Mountains. Met verschillende treinen en kabelbanen konden we het park mooi verkennen. De Blue Mountains is een groot natuurgebied met een enorme Canyon en indrukwekkende rode rotsformaties. De eucalyptusbomen geven de lucht een blauwe gloed, vandaar dat deze bergen de Blue Mountains heten. Met de kabelbaan gingen we dwars over het ravijn heen. Dit zorgde voor een prachtig uitzicht, al bevonden we ons op een angstaanjagend hoogte boven de afgrond. Nadat we het gebied vanuit de lucht hadden gezien, hebben we een toerbus genomen. Met deze ''hop on, hop off bus'' konden we op verschillende plekken uitstappen. De bus bracht ons onder andere bij The Three Sisters (drie kolossale rotsblokken aan de rand van de kloof) en bij een authentiek dorpje, Leura. Het was een erg geslaagde dag in een geweldig natuurgebied.

Vrijdag 21 Februari zijn we bij slecht weer naar een camping ten noorden van Sydney gereden, in het plaatsje Narrabeen. Vanuit hier hebben we die middag de bus gepakt naar het centrum van Sydney. Voor het eerst in de gezamenlijke reis heb ik dit alleen met mijn ouders gedaan, omdat ik er behoefte aan had ook wat tijd met hen alleen door te brengen. In Sydney zijn we op een toerbus gestapt die ons langs de stranden van de stad nam. Hoogtepunt van deze toer was het beroemde Bondi Beach. Een mooi en uitgerekt strand aan de rand van Sydney dat erg populair is bij de surfende jeugd. Toevallig werd er op het moment dat wij er waren een film opgenomen. Het was grappig om te zien dat één scene verschillende keren opnieuw moest worden opgenomen.
Na de stadstoer hebben we met z'n drieën een hapje gegeten in een Italiaans restaurant. We hebben hier heerlijk gegeten en het was een goede afsluiting van een gezellige familiedag. In het restaurant viel het ons op dat het in Australië gebruikelijk is om zelf gekochte drank mee te nemen naar een restaurant. Je betaalt dan een kleine vergoeding (ongeveer drie dollar) en je mag dan bijvoorbeeld je eigen fles wijn schenken. Leuk om te zien dat dit soort gewoontes heel anders zijn dan in Nederland, want dit zou in de Nederlandse restaurants ondenkbaar zijn.

Zaterdagmorgen hebben we lekker uitgeslapen en vervolgens zijn we met z'n vieren naar het centrum van Sydney vertrokken. Nu stond de sightseeing van de stad Sydney op het programma. Wederom zijn we de toerbus ingestapt en allereerst bij een grote vismarkt uitgestapt, waar enorm veel Aziaten werkzaam waren. Natuurlijk hebben we ook het wereldberoemde Opera House bekeken. Van afstand is dit een pracht complex om te zien. Wanneer je dichterbij staat, valt het pas op dat het niet één aangesloten gebouw is, maar dat het bestaat uit meerdere losse compartimenten.
Ik vond de ligging, de buitenwijken en de stranden van Sydney prachtig, maar ik had van het centrum van de stad meer verwacht.

Zondagmorgen was het na tweeënhalve week samen een super tijd gehad te hebben, alweer tijd om afscheid te nemen. We zijn op vier uur opgestaan om richting het vliegveld van Sydney te vertrekken. Vanuit daar vertrok onze vlucht naar Auckland, Nieuw-Zeeland. Al een tijdje merkte ik dat er in de 40 dagen waarin Harrie en ik samen een auto gehuurd hebben, in het eerste gedeelte van Australië, er veel irritaties tussen ons zijn ontstaan. Ik heb daarom in overleg het moeilijke besluit genomen dat ik in Nieuw-Zeeland een maand alleen wilde reizen.

Eenmaal op het vliegveld aangekomen hebben we de camper geparkeerd en nog een broodje gegeten. Al snel werden we door een beveiliger ingelicht dat dit geen plek was om lang te parkeren, dus werd het nu echt tijd elkaar vaarwel te zeggen. Dit viel me zwaarder dan het afscheid aan het begin van de reis omdat je enerzijds afscheid neemt van een fantastische tijd samen in Australië. Anderzijds besef je nu pas, door de reiservaring die je al hebt opgedaan, hoe lang het voor je gevoel nog duurt voordat je je familie en vrienden weer ziet.
Gelukkig besefte ik wel dat zowel mijn ouders in Australië als ik op de rest van de wereld, nog een hele mooie tijd tegoed hadden.
Kortom, de tijd samen met mijn ouders in Australië is echt super geweest. We hebben veel mooie dingen gezien, leuke mensen ontmoet en veel gezelligheid met z'n vieren gehad. Daar ben ik jullie enorm dankbaar voor!

Mijn volgende reisverslag zal over Nieuw-Zeeland gaan, dat ook een schitterend land bleek te zijn!

X Erik