Australie (Deel 1)

G´day mates,

How are you doing? Na ongeveer 2 maanden niets van ons gehoord te hebben, zijn jullie vast benieuwd wat wij de eerste weken in Australië hebben meegemaakt.

Op donderdag 26 december 2013 zijn we dan eindelijk in Australië geland (nadat we een paar dagen eerder het vliegtuig in Bali hadden gemist). Allereerst in Darwin, waar de binnenlandse vlucht naar onze eindbestemming ‘Cairns’ stond te wachten. Op het vliegveld van Cairns vielen gelijk de hoge prijzen op, niet normaal! Dat komt natuurlijk ook doordat we de afgelopen 3 maanden in het goedkope Azië hebben geleefd. Ook werd meteen de vriendelijkheid van de Australiërs duidelijk, want iedereen zegt je gedag, zoals ´Hey Mate´, ´Hey Bro´, ‘Good day’ en ´How are you doing?´. Jullie zullen misschien denken dat het wat overdreven is, maar je voelt je echt gelijk welkom in het land. Verder kregen we met de busreis van het vliegveld naar het centrum van Cairns ook een eerste goede indruk van het land zelf. Wat is alles zo netjes en wat een prachtige natuur!

Aangekomen bij ons hostel, hebben we onze backpack gedumpt en zijn we gaan zwemmen in een ´lagoon´ (een aangelegd buitenzwembad aan de zee), om bij te komen van een lange reis. In het noordoosten van Australië is het door levensgevaarlijke kwallen namelijk niet veilig om in de zee te zwemmen.

De overige dagen in Cairns hebben we ons vooral gefocust op het regelen van een huurauto. Na vele bezoekjes bij autoverhuurbedrijven was het bij het laatste autoverhuurbedrijf dan eindelijk raak. We besloten om voor 5 weken een ‘stationwagon’ (een Ford Falcon) te huren, om hiermee naar Brisbane te reizen.

Op de maandag haalden we de huurauto bij het autoverhuurbedrijf op. Na het controleren van de auto en de aanwezige spullen konden we dan eindelijk van onze auto gaan genieten. Vanuit Cairns zijn we naar het plaatsje ’Port Douglas´ gereden. De weg er naar toe, bevindt zich pal naast het strand, echt geweldig! Daarna zijn we verder het binnenland ingereden, waar onze eerste (gratis) campingplaats op de berg ‘Molly’ stond te wachten. Het kamperen was begonnen, dus vanaf toen moesten we koken op een klein pitje, pasta (met groenten en saus uit blik) eten, afwassen en slapen achterin de huurauto. Heel pauper dus haha.

Het slapen de eerste nacht was absoluut een drama. Het luchtbed bleek lek te zijn, dus werd het als maar zachter en zachter. Je lag tegen elkaar aan, wat leidde tot enorm zweten. Daarnaast lag je de hele tijd op de harde ondergrond, wat kleine rugpijntjes als gevolg had. De volgende ochtend zijn we daarom direct een matras gaan kopen om ervoor te zorgen dat we voortaan een goede nachtrust konden hebben.

Dezelfde dag, op oudejaarsdag, zijn we naar Wongaling Beach gereden om een hostel voor de aankomende 2 dagen te regelen, met geen flauw benul of er überhaupt een leuke bar/discotheek was om Oud & Nieuw te vieren. Na een paar duikjes in het zwembad ontmoetten we twee Australische gozers. Hier hebben we tijdens het volleyballen in het zwembad een praatje mee gemaakt. Ze vroegen ons of we zin hadden om gezamenlijk naar het plaatsje Mission Beach te gaan, om in de bar ‘Zenbah’ het nieuwe jaar in te luiden. Met het ja-woord zijn we vervolgens naar de bar gegaan om wat te eten. Met een aantal drankjes op, was het aftellen begonnen, 10-9-8-7-6-5-4-3-2-1, HAPPY NEW YEAR!!! Na elkaar van de beste wensen te hebben voorzien, besefte we al snel dat jullie in Nederland nog 9 uur op dit moment moesten wachten. Echt super raar!

Op nieuwjaarsdag hebben we als enige activiteit een strandwandeling gemaakt en voor de rest zijn we lekker wezen chillen om de kater uit te zieken. De dag erna hebben we een wandeling in het ‘Licuala State Forest’ gemaakt om de veelvoorkomende ‘Cassowary’ (de grootste niet vliegende vogel van de wereld) tegen te komen. En ja hoor, we kwamen na een uur lopen eindelijk de ‘Cassowary’ tegen. Met een glimlach op ons gezicht zijn we vervolgens een gratis campingplaats gaan zoeken. Tijdens rit de remde Harrie opeens, want er stond een ‘kangoeroe’ naast de weg. JOEHOOEEE de eerste kangoeroe in het wild was binnen!!!

Op maandag 6 januari zijn we naar Airlie Beach gereden om daar onze tour naar de ‘Whitsundays’ (één van de hotspots aan de oostkust van Australië) te boeken. Daar werd inderdaad bevestigd dat het een hotspot is, want we moesten vier dagen wachten om naar de ‘Whitsundays’ te kunnen. Deze dagen zijn we wezen chillen bij de aanwezige ‘lagoon’ en hebben we een lange wandeling (de Whitsunday Great Walk) naar het uitkijkpunt ‘Honeyeater Lookout’ gemaakt. Een prachtig uitzicht waar heel Airlie Beach en het regenwoud eromheen, te zien is.

Na de eerste nacht op de camping van ‘Xbase’ zijn we bij een informatiepunt gaan vragen waar een goedkopere campingplaats te vinden is. De informatiemedewerkster gaf aan dat er in bepaalde straten in een wijk gratis geparkeerd/gekampeerd kan worden. Met het volle enthousiasme zijn we naar de wijk gereden en hebben we de huurauto geparkeerd. Na een avondje/nachtje stappen werden we in de vroege ochtend in de huurauto wakker. Harrie zag met schrik een boete van $ 220 wegens wildkamperen op de voorruit liggen. Na de huurauto weer op de camping gezet te hebben is Erik met boosheid naar de informatiemedewerkster gegaan en heeft haar bedankt voor de tip, NIET DUS! Ze gaf aan dat we een brief moesten schrijven met een verzonnen verhaal om uiteindelijk van de boete af te komen. Dit hebben we gedaan en een week later kregen we te horen dat de boete is geannuleerd. Hoppa gerechtigheid!

Inmiddels was het donderdag , dus het was eindelijk zover. We gingen naar de ‘Whitsundays’!!! Met een rubberen speedboot (van de organisatie ‘Ocean Rafting’)zijn we naar de snorkelplaatsen ‘Maureens Cove’ en ‘Mantaray Bay’ gevaren, dat zich bevindt in het wereldberoemde ‘Great Barrier Reef’. De eerste snorkelplaats viel een beetje tegen, maar de tweede snorkelplaats was echt schitterend. Rondom de boot zwommen al duizenden gekleurde vissen. Eenmaal de zee in, zwommen de gekleurde vissen overal om je heen. Het kippenvel op ons lichaam en de brede glimlach op ons gezicht was continue aanwezig. Kort daarna, toen we tussen het prachte koraal snorkelden, zag Erik opeens een enorme zeeschildpad zwemmen. We konden onze ogen er niet van af houden, dus zijn we het dier lang blijven volgen.

Na het snorkelen zijn we met de speedboot naar een eiland gevaren waar het hoogtepunt nog moest komen, namelijk het strand ‘Whitehaven Beach’. Op het eiland zelf zijn we naar de uitkijkpunt ‘Hill Inlet Lookout’ gelopen, waar het strand ‘Whitehaven Beach’ van bovenaf te zien is. Eenmaal bij het uitkijkpunt aangekomen, werd meteen duidelijk dat dit, tot nu toe voor ons de mooiste plek op aarde was. Ongelooflijk dat er zoiets op de wereld bestaat! Een strand met letterlijk wit zand en de zee zo helder als kraanwater. Kort daarna zijn we het strand opgelopen en hebben we van het prachtige landschap genoten. In het water zwommen pijlstaartroggen, waar de nationale held van Australië ‘Steve Irwin’ (ook wel de ‘Crocodile Hunter’ genoemd), door is overleden.

Twee dagen later zijn we naar het ‘Eungella National Park’ gereden, waar de ‘vogelbekdieren’ in het wild leven. En ja hoor, na een minuut zagen we het dier boven het water uitkomen. Wat een schattige diertjes zijn dat om te zien en ook dit dier kunnen we weer van ons lijstje afstrepen.

Dezelfde middag nog zijn we naar het plaatsje ‘Mackay’ gereden, waar oud schoolgenootje Laura van Erik’s middelbare school woont. Ze kwam alleen pas de volgende dag thuis, maar ze vond het geen probleem als we op haar oprit kampeerden. De volgende dag , laat in de middag, kwam ze met haar Australische vriend thuis en hebben we gezamenlijk een Australisch avondmaal gegeten. De schoolherinneringen tussen Laura en Erik vlogen in het rond, kortom een geslaagde avond.

De volgende dag zijn we in het centrum van Mackay naar een huisarts gegaan, omdat we voor onze wereldreis nog een injectie nodig hadden, namelijk ‘Hepatitis A + B’. Na een kwartiertje waren we al aan de beurt, dus de injectie bevond zich al snel in ons lichaam. Weer een hele ervaring rijker, alleen jammer dat er daarna meteen afgerekend moest worden.

In Agnes Water/1770 hebben we vervolgens voor de tweede keer tijdens onze reis gesurft. Deze keer viel het surfen erg tegen. De golven hier in Australië zijn namelijk vele maten hoger en we hadden een te klein surfboard gehuurd. Van te voren iets te zelfverzekerd dus, maar ondanks het falen hadden we ons toch prima vermaakt.

Na Agnes Water/1770 zijn we richting het plaatsje ‘Woorolin’ gereden, een uitgestorven plaatsje. We kwamen al vrij vroeg bij de gratis camping aan, dus zijn we maar een klein stukje in de buurt gaan rijden. Op een gegeven moment kwamen we een verkeersbord tegen met de waarschuwing dat er koala’s over de onverharde weg kunnen lopen. We zijn vervolgens uit de auto gestapt en zijn een wandeling gaan maken om koala’s proberen te vinden. Na het bijna opgegeven te hebben zag Harrie opeens iets in een boom zitten. Een bruin object dat het wel eens een koala kon zijn. Dichterbij aangekomen bleek het inderdaad een koala te zijn. We hadden zeker een half uur naar het dier zitten kijken, want wat een leuk dier is dat!

De dag erna zijn we richting het ‘Bunya Mountains National Park’ gereden. Daar aangekomen zagen we op de heuvel tientallen wallabies (stammen van de kangoeroes af) staan. Na het prachtige beeld op de heuvel hebben uiteindelijk een wandeling in het Nationaal Park gemaakt, waar de grootste dennenappels ter wereld groeien. Het schijnt dat deze wel 40 kilo kunnen wegen, dus deze wil je zeker niet op je hoofd krijgen.

Op zondag 19 januari hebben een tweedehands surfboard gekocht, want het huren is verschrikkelijk duur. Bij ‘Sharpes Beach’ in het plaatsje ‘Skennards Head’ hebben we ons eigen surfboard getest. We kwamen er al vrij snel achter dat dit weer een te klein surfboard was, kortom een miskoop. Aangezien het heerlijk weer was, hebben we ons op het strand erg vermaakt.
In Byron Bay aangekomen, hebben we met een oud klasgenoot Floris van onze opleiding ‘Bedrijfseconomie’ afgesproken. We zijn eerst wezen chillen op het strand en hebben elkaars reisverhalen aan zitten horen. Dezelfde avond zijn we naar Floris z’n hostel gegaan om daar een paar drankjes te doen, om vervolgens het nachtleven in te gaan. Het laatste is helaas niet gelukt, want de goedkoopste nationale wijn, genaamd ‘goon’, heeft ons ter plekke vergiftigd. Wat een rotzooi is dat, nooit en nooit meer drinken we dat smerige spul.

Na een dag uitbrakken zijn we met Floris en een bevriende groep Nederlanders naar het oostelijkste punt van Australië gewandeld. Een prachtige plek op een baai, waarbij uitzicht is op de zwemmende wilde dolfijnen.

Na een avondje stappen en vele dagen relaxen, was het afscheid nemen van Floris zover. Na de tranen weggeveegd te hebben zijn we naar Tweed Heads gereden om daar ‘Australian Day’ (een Australische nationale feestdag) te vieren. Er wordt gevierd dat in 1788 de eerste vloot Sydney (Australië) bereikte. Het is vergelijkbaar met de Koningsdag in Nederland, maar dan minder spectaculair. Tenminste, in dit plaatsje was er vrij weinig van te zien.

De volgende dag zijn we in de regio ‘Gold Coast’ aangekomen. De ‘Gold Coast’ staat bekend om het zonnige en subtropische klimaat, de stranden, het ruime aanbod van toeristische attracties en een opmerkelijke skyline. Dit alles maakt de regio de populairste vakantiebestemming van Australië. We hebben in ‘Kirra’ aan het strand een luxe camping opgezocht, want daar waren we wel een keer aan toe na al die gratis campings. In de avond hebben we vervolgens live de mannentennisfinale van de ‘Australian Open’ gekeken. Voor die gene die niet gekeken hebben, het was een hele rare wedstrijd, waar uiteindelijk ‘Wawrinka’ als winnaar is uitgekomen. Voor meer details, kijk op google haha.

De volgende ochtend zijn we naar ‘Burleigh Heads National Park’ gereden om een wandeling te maken. Na een half uurtje, hoorde Harrie opeens geritsel tussen twee rotsen en zag voorzichtig een bruine slang tevoorschijn komen. Harrie maakte van een meter afstand onschuldig een foto en liep rustig weg. Achteraf kregen we te horen, dat dit de nummer twee giftigste slang van de wereld was. Voortaan toch maar wat meer afstand nemen haha!

Op maandag 27 januari na een telefoontje naar ‘Eric’ (de neef van de moeder van Erik), met de vraag of het mogelijk was om op zijn erf te mogen kamperen, zijn we naar zijn huis in ‘Worongary’ gereden. Na een avondmaal met Eric en zijn gezin nodigde hij ons uit om de volgende ochtend naar zijn koffiezaak, genaamd ‘Donut King’, te komen. Daar hebben we cappuccino gedronken en verse donuts gegeten, echt heerlijk! Verder zijn we naar het bekende/toeristische plaatsje ‘Surfers Paradise’ geweest en zijn we op het strand wezen zonnen. The goodlife! Ook zijn we naar het wildwaterpark ‘Wet ’N Wild’ geweest en hebben we de hele dag genoten van de avontuurlijke glijbanen. We hebben uiteindelijk negen dagen bij Eric en zijn gezin gekampeerd. Om iets terug te kunnen doen, hebben we de dakgoten van het huis geverfd. Je snapt natuurlijk wel dat het er nu zo gloed als nieuw uit ziet, met ons verftalent. Van te voren niet gedacht, maar we hebben toch twee dagen iets anders gedaan dan vakantie vieren haha.

Voor diegene die het niet wisten, de ouders van Erik zijn ons in Australië komen opzoeken. Zij kwamen op vrijdag 7 februari in de avond op het vliegveld van Brisbane aan. Mede daarom zijn we alvast op dinsdag 4 februari naar Brisbane gereden. We zijn allereerst naar het uitkijkpunt ‘Mt. Coot-Tha Lookout) gereden waar heel Brisbane te zien is. Daarna zijn we op uitnodiging naar de moeder van een vriend van Erik (roepnaam: Suus) gereden om een paar nachten te komen slapen. Ze heeft ons gelijk een rondleiding door het appartementencomplex gegeven. Daar werd het al vrij snel duidelijk dat het erg luxe is, zeker vergeleken met onze leefomstandigheden de maanden ervoor. We hadden een eigen kamer met een eigen badkamer. Daarnaast is er een tennisbaan, zwembad, bubbelbad, fitnesszaal en een sauna. We hebben ons tijdens het verblijf hier zeker niet verveeld. Nogmaals bedankt Suus en Kees (de vriend van Suus) voor onze tijd in Suus’s Paradise!

De volgende dag was het dan zover, na 40 dagen moesten we de huurauto inleveren. Aangezien we ook nog terug moesten komen, hebben we twee fietsen in de kattenbak gelegd. Met de fietsen zijn we vervolgens naar het centrum van Brisbane gegaan om een rondleiding in het ‘Parliament House’ te krijgen. Suus had ons de avond daarvoor gevraagd of we het leuk vonden om met haar vriendinnengroep mee te gaan. Het was een erg interessante rondleiding waarbij we heel het gebouw, wat onderdeel is het van de staat ‘Queensland’, te zien kregen. Daarna hebben in het centrum gefietst met als afsluiting ‘South Bank’. Dit is een gedeelte van Brisbane waar de meeste mensen relaxen. Verder zijn we in Brisbane een avondje wezen stappen met een paar Japanners en Indo’s in de bar ‘RE’. We waren dus weer een beetje terug in Azië.

Vrijdag 7 februari, de dag dat de ouders van Erik zouden landen. Op naar het vliegveld van Brisbane!

Dit was het reisverslag voor nu. Op het reisverslag over het ontvangen van de ouders van Erik op het vliegveld en het vervolg van onze reis samen zullen jullie nog even moeten wachten.

See you mates! xxx